envilocaleyes

เรื่อง/ภาพ: กนกพร จันทร์พลอย อำเภอเชียงดาว ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัดเชียงใหม่ มีพื้นที่ประมาณ 2,169 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 1,355,625 ไร่ เป็นต้นกำเนิดของต้นน้ำแม่ปิง เป็นแหล่งธรรมชาติที่มีความอุดมสมบูรณ์ของระบบนิเวศ และดอยหลวงเชียงดาว ที่ใคร ๆ ก็อยากจะมาสัมผัสสักครั้งในชีวิต เชียงดาวจึงกลายเป็นหมุดหมายของนักท่องเที่ยวที่ต้องการพักผ่อน หรือสัมผัสกับธรรมชาติ  หากเดินทางมาจากตัวเมืองเชียงใหม่มุ่งหน้ามายังอำเภอเชียงดาว…

ส่วนหนึ่งจากความคาดหวังของกลุ่มเยาวชนในการอบรมเยาวชนพลเมืองเก๊าไม้ฉำฉาเมื่อวานนี้ (21 มีนาคม 2565) จัดโดยมูลนิธิสื่อประชาธรรม ​ กลุ่มอนุรักษ์มรดกสันกำแพง โรงเรียนสันกำแพง และเขียวสวยหอม ณ พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยใหม่เอี่ยม จ.เชียงใหม่ ​

ความต้องการหวนกลับคืนธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม ความเขียวของพืชพันธุ์ แม้จะต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่เมืองก็ตาม เราจึงไม่สามารถปฏิเสธความเป็นมนุษย์ที่ต้องพึ่งพิงอยู่กับธรรมชาติได้ แม้จะเป็นเพียงภาพ ‘ความเขียว’ ในเมืองก็ตาม 

ประวัติศาสตร์การต่อสู้เรื่องการดูแลรักษาต้นไม้ของคนสันกำแพงที่อาจจะเรียกว่าเป็น “ผู้มาก่อนกาล” แต่เรื่องราวการต่อสู้ของกลุ่มอนุรักษ์ต้นฉำฉาที่เรียกขานตัวเองว่า “กลุ่มอนุรักษ์มรดกสันกำแพง” นั้นกลับไม่ปรากฏในสื่อใด ๆ หรืออาจจะมีก็น้อยมาก

เราได้ชวนชัชวาลย์ ทองดีเลิศ ประธานชุมชนโหล่งฮิมคาว ย่านสร้างสรรค์ในอำเภอสันกำแพง อีกทั้งเป็นประธานสภาลมหายใจ เชียงใหม่ ที่รวมตัวกันของทุกภาคส่วนเพื่อแก้ไขปัญหาหมอกควันของจังหวัดเชียงใหม่ทั้งในเชิงรณรงค์และเชิงนโยบาย มาพูดคุยถึงสถานการณ์พื้นที่สีเขียวในอำเภอสันกำแพงเพื่อสะท้อนให้เห็นภาพรวมของสถานการณ์พื้นที่สีเขียวในระดับประเทศ 

เวลาพูดถึงพื้นที่สีเขียวสันกำแพง เราจะมองเห็นแนวต้นฉำฉาบนถนนสายสันกำแพง -เชียงใหม่ ระยะทาง 11 กม.ที่มีผู้ปลูกต้นไม้ฉำฉาไว้ตลอดสองข้างทางเพื่อสร้างร่มเงาแก่ผู้สัญจรเมื่อกว่าหนึ่งร้อยปีมาแล้ว

ปัจจุบันภาคการเกษตรที่อยู่ในเขตรอบนอกเมืองเชียงใหม่กำลังเผชิญกับวิกฤติภัยแล้ง ขาดแคลนน้ำในการทำการเกษตรอย่างหนัก อันเนื่องมาจากลำเหมืองสาธารณะที่เคยมีแต่เดิมโดนถมไปเป็นจำนวนมาก ส่งผลให้ชาวบ้านที่ยังต้องพึ่งพาการทำเกษตรกรรมต้องหาทางออกต่อเรื่องนี้อย่างเร่งด่วน